วันศุกร์ที่ 23 เมษายน พ.ศ. 2553
วันศุกร์ที่ 16 เมษายน พ.ศ. 2553
ค้นรูปเก่า เล่าความหลัง
...บรรยากาศประเทศเราวันนี้หมองเศร้าพิกลครับ ขอคุยเรื่องเก่าเล่าความหลังสักนิดครับ
...เมื่อวันสงกรานต์ผมมีโอกาสกลับไปรื้อค้นบ้านเก่าอย่างจริงจัง ผมเจอภาพเก่าๆของผมจำนวนหนึ่ง บางภาพดูแล้วขำ ฮา บางภาพดูแล้วทำให้นึกถึงประเทศไทย
...ผมจำได้ว่าภาพนี้ถ่ายเมื่อราวๆปี2527 ผมกับเพื่อนๆเดินทางโบกรถเหมือนเสรีชนท่องเที่ยวทั่วไป ผมไปเมืองกาญฯ ออกชายแดนไทยที่ด่านเจดีย์สามองค์ เดินเท้าและโบกรถไปถึงเมืองเมาะละแหม่ง ประเทศพม่า แต่ในตอนนั้นเป็นเขตปกครองของชาวมอญอิสระ,กระเหรี่ยงและมุสลิมอิสระ (กลุ่มมุสลิมอิสระตอนนี้อาจจะมีชื่อว่า "โรฮิงญา")..
...พวกเขาสามชนเผ่าต่างเรียกร้องดินแดนและการปกครองที่มีเสรีภาพไม่เท่าเทียมกัน จากผู้ปกครองชาวพม่า เราพักและแลกเปลี่ยนพูดคุยในหลายๆเรื่อง ผมจำได้ลางๆว่าเราพักอยู่ที่นั่นสองถึงสามวัน และหากจะเดินทางไปเที่ยวย่างกุ้ง สามารถลักลอบนั่งเกวียนไปได้โดยใช้เวลาประมาณสองถึงสามวัน เราและเพื่อนๆไม่มีค่าใช้จ่ายพอ ในที่สุดก็ไม่ได้ไป แต่หลังจากที่เราโบกรถกลับจนถึงกรุงเทพฯแล้วเพียงสองวัน เราได้ข่าวจาก นสพ.ไทยรัฐหน้าข่าวต่างประเทศ ลงข่าวเป็นข้อความเล็กๆสั้นๆ ว่าที่ๆเราไปและเพิ่งจากมาเพียงสองวันนั้น ถูกทหารพม่าโจมตี เผาหมู่บ้านแทบไม่เหลือซาก ผมจึงไม่แน่ใจว่าจะมีใครในรูปนี้เสียชีวิตในเหตุการณ์นั้น ไปบ้างหรือเปล่า
...จะว่าไปเท่าที่ผมคุยกับเขาเหล่านั้นจริงๆแล้ว ทหารพม่าก็มาเผาที่นี่แทบจะปีเว้นปีอยู่แล้ว พวกเขารู้และเตรียมใจ พวกเขาทำที่อยู่อาศัยง่ายๆด้วยไม้ไผ่สาน หลังคามุงจาก ทหารพม่าเผาวันนี้ แทบจะพรุ่งนี้เขาก็เริ่มสร้างมันขึ้นมาใหม่ใด้ มันเป็นวัฐจักรแบบนี้แบบปีเว้นปี
...รัฐบาลพม่าพยายามกำจัดพวกเขาปีแล้วปีเล่า ซึ่งถึงตอนนี้ปี2553 ถึงแม้พวกเขาจะอ่อนล้าหลังจากที่รัฐบาลทหารพม่าตีค่ายมาเนอปลอแตก และนายพลโบเมี๊ยะได้เสียชีวิตลงภายหลังจากโรคประจำตัว แต่รัฐบาลทหารพม่าก็ยังไม่ประสพความสำเร็จในการปราบปรามพวกเขาเลยครับ ตอนนี้ผมเลยไม่รู้ว่า ประเทศไทยเรากำลังตามหลังประเทศพม่าอยู่รึเปล่า ไม่แน่ใจจริงๆ เรามาช่วยกันตั้งสติแล้วศึกษากรณีการสู้รบพม่ากับชนกลุ่มน้อยกันดีมั๊ย ถึงแม้สาเหตุที่มา ที่ไปจะไม่เหมือนกันซะทั้งหมด
....ก่อนที่รัฐบาลจะใช้คำว่าผู้ก่อการร้ายแบบพร่ำเพรื่อ จนอาจจะก่อให้เกิดผู้ก่อการร้ายจริงๆทั่วประเทศ เพราะถึงตอนนั้น รัฐบาลนี้คงไม่ได้อยู่รับผิดชอบแล้ว และมันอาจจะกลายเป็นปัญหาเรื้อรังของประเทศไทยไปอีกนานแสนนาน
สมัครสมาชิก:
บทความ (Atom)
