วันอาทิตย์ที่ 30 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

วันศุกร์ที่ 7 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

วันพฤหัสบดีที่ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2553

ผมเคยทดสอบการใช้ชีวิตคนเดียวอย่างยาวนานพอสมควร เพื่อหลีกหนีความขลาดกลัว กลัวแม้สิ่งที่เราไม่เคยมองเห็น หรือ มองเห็นเพียงแค่ภาพถ่ายหรือคำบอกเล่า

คำตอบที่ได้ ผมไม่ควรเชื่อในสิ่งที่เราไม่ได้สัมผัสเองเลย คำว่าเขาเล่าว่า แทบไม่เหลือเค้าของความจริงเลยแม้แต่น้อย แต่วันนี้ทุกคนกลับกลัวในคำบอกเล่า กล่าวร้ายและเกลียดชังกันได้เพียงแค่ได้ยินคำบอกเล่า และมองเห็นได้จากตู้สี่เหลี่ยมที่เราเรียกว่าทีวี สื่อต่างๆ น่าสงสารจริงๆ ผมคิดว่า เราสามารถค้นหาความจริงได้ง่ายๆเพียงเดินทางไปหามัน ค้นหาก้นบึ้งของความเกลียดชังนั้นๆในใจเรา เพื่อให้เข้าใจได้ว่าสิ่งที่เราเลือกเกลียดนั้นมันถูกต้องแล้ว แต่ถึงเวลาถ้าเราทำแบบนั้นได้จริงๆ เมื่อเราเข้าถึงศูนย์กลางของความเกลียดชังนั้นแล้ว คนที่เราเกลียดชังมากที่สุด อาจเป็นตัวเราเอง....จงเดินเข้าไปหามัน อะไรที่เราเกลียดและกลัว และเข้าถึงมันให้ได้จริงๆ
แก้วมังกร ในที่จำกัด

สมมุติว่า ผมคือคนแปลกถิ่น


ผมลองมองหาเรื่องราวไกล้ๆตัว พยายามมองด้วยสายตาที่ทำให้เรื่องไกล้ตัวเป็นเรื่องน่าสบายตา ตื่นตาแบบเรียบง่าย เป็นประเทศไทย... ตื่นตา ไม่ใช่ตื่นเต้น!!! ลองดู จะทำไปได้แค่ใหน